Meruntunkan hati dan perasaan orang bukanlah niat sy dalam menjalani kehidupan seharian, namun dalam sedar atau tidak, dengan sengaja atau tidak membuatkan hati dan perasaan orang lain terasa pasti ada..Penciptaan manusia yang berbeza-beza ini cukup unik. 2 bulan yang lepas sy meruntunkan perasaan seseorang..Sy sendiri tidak tahu mengapa sy sanggup buat begitu.. Itulah, disaat keadaan menyebelahi kita, sentiasa peluang yang baik dan menyebelahi kita yang membawa kesenangan dan kegembiraan terus digunakan tanpa berkongsi dengan insan lain. Tatkala itu sy hanya memikirkan perasaan sendiri.....tapi kini, bile semuanya telah berlalu, sy terfikir, wajarkah apa yg sy lakukan padanya? Hikmah tersembunyi di sebalik peristiwa tersebut.
dan kini, perasaan sy diruntun...terguris, kecewa, menangis sendirian..Perasaan yang berulang seperti dulu. Rasa yng berulang-ulang tanpa henti, sendirian...Tiada tempat meluakan rasa, tiada bahu untuk meringankan beban, tiada teman untuk bersama...
Mungkin masa dah time [?]...sy kene persiapkan diri sy..kemana hala tuju sy....memikirkan rutin sy yang akan berubah selepas ini [jauh btl akal sy berfikir]...tapi sy tau, perkara seperti ini tetap akan trjadi, .. Tetap akan terjadi walau cepat atau lambat, Cuma sy mohon agar tempatkan sy dgn seeloknya.Meterai janji dan kata yang di ungkap, loloskan diri dgn hormat.,jgn terus rentap apa yg sy ada...
"Sebagaimana awk menerima sy, sebegitu jugalah tempatkan sy smula di tempat sy.. Bukan sy minta apa yng berlaku, tapi kita bersama yang bersetuju."
No comments:
Post a Comment