**Kasih sayang itu penawar, penguat cinta, dan penghapus duka** Kawan saya kata, sayang itu akan menyebabkan kita rasa bahagia, tapi kalau kita sayang seseorang tetapi tidak bahagia, bermakna dia bukan untuk kta,tetapi bila ada seseorang itu dan kita bahagia bersama dia,Mungkin dia adalah untuk kita.
Tuesday, February 16, 2010
Maaf
Maaf ats kesilapan sy yg tegar memenangi hati sendiri... Moga kehidupan menjadi lebih mudah dan tenang, Same2 kita cube .....
Belum boleh
Juz Can't.. tu je yg boleh sy kata..Nape? ntah, tp belum boleh to accept all those thing .. Bukan sy yg minta, tp kita yg mulakan....,Kenape mesti ?
Thursday, February 11, 2010
KARSEi 2010
KARSEi 2010..Kertas kerjanya baru siap disempurnakan dan diselaraskan semula hari ini..Kertas kerja asalnye telah diluluskan oleh HEP UiTM Johor dan juga Shah Alam, namun dek kerana perbelanjaan yang terlalu tinggi, MSP UiTM Johor mencube nasib di KPT..Hasil kenalan mereka, jalan terbentang luas.Sy merisik-risik pada kawan2 yang berada di KPT,Alhamdulilah, sy diberi harapan kegembiraan..Sy dapat membayangkan angan-angan dan impian mereka, kerana sy pernah berada dalam situasi mereka.Cuma keupayaan di sini dan dahulu, agak berbeza. Dengan sedikit pengalaman yang ade, sy cube yang terbaik untuk membantu . Pada awalnye sy cume berniat tuk berdiam diri, namun saye mula terjebak pabila bibit konflik wujud. Atas arahan dan rase tanggungjawab, sy cuba membantu. Sy mula fed up bila beberapa perkara mematahkan hati sy untuk terjebak secara langsung. Atas rase tanggungjawab yg masih ada dlm jiwa sy, sy gagahkan juge tuk tetap bersama-sama membantu. Akhirnye, Allah meringankan perasaan sy pada hari ini dan terus membantu dan akhirnye sampai siap..Sy doakan agar program ini akan berjaya dengan gemilang . Semoga objektif program ini akan membantu dalam membina sahsiah dan kemantapan diri warga Malaysia, InsyaAllah..
*Nota: KARSEi akan diadakan pada 26-28 Mac 2010 .
*Nota: KARSEi akan diadakan pada 26-28 Mac 2010 .
Wednesday, February 10, 2010
Menghadapi Kerja
1-2 hari ni mood tuk datang kerja memang berada di tahap 40%..
Kepenatan badan tu bukanlah sebab utama, tapi keadaan mental agak stress skrg..kenapa?
Sbb sy kene buat perkara-perkara yang melambatkan kerja-kerja hakiki. terbayangkan kerja-kerja hakiki yang masih tertangguh, tapi tetibe ade pulak job lain yang dah pun melangkaui kite, di patah balik kat kite untuk diselaraskan.. Dalam penyelarasan yang sy cube buat untuk kebaikan dan kesenangan bersama, beberapa kali insiden yang mematahkan hati sy untuk meneruskannye.. Tidak berhenti setakat itu. Usaha yang sy usahakan di ambil alih dan di putarkan tanpa pengetahuan sy dan tanpa persetujuan sy. Yang lagi membuatkan sy lagi xsuke bila individu terlalu taksub dgn diri sendiri...ayat "Sy Akan,.....",,"Sy Telah.....",,"Sy Dahpun.........."".."Sy Siapkan............."", "Sy Dh Confirmkan...." mematikan niat ikhlas sy . Akhirnya, ape yg sy rase? Sy terbeban, rase terpaksa...Bile dah rase camtu, keje pun ssh la nak perfect...
Itulah yg sy hadapi. Memikirkan tuk amek cuti rehat dan tenangkan fikiran, tetapi bile kenangkan rase bersyukur dan berterima kasih atas kerjaya yg diberi, sy gagahkan juga mengusahakan sesuatu dalam terpaksa. Moga perasaan terpaksa ini akan bertukar kepada Rela Hati dan setulus jiwa, InsyaAllah...
Kepenatan badan tu bukanlah sebab utama, tapi keadaan mental agak stress skrg..kenapa?
Sbb sy kene buat perkara-perkara yang melambatkan kerja-kerja hakiki. terbayangkan kerja-kerja hakiki yang masih tertangguh, tapi tetibe ade pulak job lain yang dah pun melangkaui kite, di patah balik kat kite untuk diselaraskan.. Dalam penyelarasan yang sy cube buat untuk kebaikan dan kesenangan bersama, beberapa kali insiden yang mematahkan hati sy untuk meneruskannye.. Tidak berhenti setakat itu. Usaha yang sy usahakan di ambil alih dan di putarkan tanpa pengetahuan sy dan tanpa persetujuan sy. Yang lagi membuatkan sy lagi xsuke bila individu terlalu taksub dgn diri sendiri...ayat "Sy Akan,.....",,"Sy Telah.....",,"Sy Dahpun.........."".."Sy Siapkan............."", "Sy Dh Confirmkan...." mematikan niat ikhlas sy . Akhirnya, ape yg sy rase? Sy terbeban, rase terpaksa...Bile dah rase camtu, keje pun ssh la nak perfect...
Itulah yg sy hadapi. Memikirkan tuk amek cuti rehat dan tenangkan fikiran, tetapi bile kenangkan rase bersyukur dan berterima kasih atas kerjaya yg diberi, sy gagahkan juga mengusahakan sesuatu dalam terpaksa. Moga perasaan terpaksa ini akan bertukar kepada Rela Hati dan setulus jiwa, InsyaAllah...
Dalam Ketenangan
Kita masih hidup dalam ketenangan walau dengan sedikit huru hara yg dicetuskan . Mengenang kembali peristiwa sejarah negara tercinta amat menginsafkan diri sy. Semuanya amat perit andainya negara dijajah, dibawah payung negara, tetapi dinaungi belenggu penjajah. Teringat2 juga cerita dari wan sebelum die meninggal dunia, tentang betapa kejamnya penjajahan komunis dan Jepun satu ketika dulu, betapa seksanya menyorok beras untuk di simpan dari dirampas, betapa sedihnya melihat anak melayu berpihak kepada komunis..
Tapi, erti kepayahan dan keperitan tu makin ditinggalkan dan dilupakan oleh rakyat skrg. Sy mungkin jyga tergolong dalam golongan yg kdg2 terlupa erti perjuangan kemerdekaan Malaya. Sejarah yg dipelajari zaman sekolah tidak begitu berkesan dalam jiwa tuk menghayatai dan berterima kasih kepada pejuang kemerdekaan.
Disebabkan tidak mengetahui dan mendalami sejarah la, pelbagai isu perkauman mula di bangkitkan pada masa sekarang. Isu kebebasan beragama, isu bahasa, kependudukan,hak berniaga, hak belajar, hak kepimpinan..semua dipersoalkan. Tidak semua yang menyorong ketidakpuas hati , tetapi yang mendorong begitu kuat..
Termaktubnya perjanjian antara orang Melayu, India, dan Cina di Malaysia untuk hidup aman harmoni dan bertolenransi berdasarkan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu telah di sumpah janji ketika Operasi memerdekakan Tanah Melayu oleh Bapa Kemerdekaan Negara. Perjanjian yang diikat oleh nenek moyang kita itulah seharusnya di hormati oleh warisan sekarang untuk menjaga keharmoniaan negara.
Mereka yang cuba memporak perandakan negara adalah mereka yang tidak menghormati pejuang-pejuang ini. Perjanjian ini adalah perjanjian yang tiada penghujungnya, yang mesti ditunaikan oleh anak cucu untuk mempertahankan kedaulatan negara kita...
Keadilan setiap warganegara berada ditempatnya, dan hak sama rata yang dituntut oleh Kaum yang mendatang menjadikan ketidakadilan kepada Bumiputera Malaysia.
Bersama-sama kita menjaga negara ini , Hormatilah perjanjian antara ketua-ketua kaum kita dan jagalah Wasiat dari Tanah Melayu untuk keharmoniaan seluruh Rakyat Malaysia...
Tapi, erti kepayahan dan keperitan tu makin ditinggalkan dan dilupakan oleh rakyat skrg. Sy mungkin jyga tergolong dalam golongan yg kdg2 terlupa erti perjuangan kemerdekaan Malaya. Sejarah yg dipelajari zaman sekolah tidak begitu berkesan dalam jiwa tuk menghayatai dan berterima kasih kepada pejuang kemerdekaan.
Disebabkan tidak mengetahui dan mendalami sejarah la, pelbagai isu perkauman mula di bangkitkan pada masa sekarang. Isu kebebasan beragama, isu bahasa, kependudukan,hak berniaga, hak belajar, hak kepimpinan..semua dipersoalkan. Tidak semua yang menyorong ketidakpuas hati , tetapi yang mendorong begitu kuat..
Termaktubnya perjanjian antara orang Melayu, India, dan Cina di Malaysia untuk hidup aman harmoni dan bertolenransi berdasarkan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu telah di sumpah janji ketika Operasi memerdekakan Tanah Melayu oleh Bapa Kemerdekaan Negara. Perjanjian yang diikat oleh nenek moyang kita itulah seharusnya di hormati oleh warisan sekarang untuk menjaga keharmoniaan negara.
Mereka yang cuba memporak perandakan negara adalah mereka yang tidak menghormati pejuang-pejuang ini. Perjanjian ini adalah perjanjian yang tiada penghujungnya, yang mesti ditunaikan oleh anak cucu untuk mempertahankan kedaulatan negara kita...
Keadilan setiap warganegara berada ditempatnya, dan hak sama rata yang dituntut oleh Kaum yang mendatang menjadikan ketidakadilan kepada Bumiputera Malaysia.
Bersama-sama kita menjaga negara ini , Hormatilah perjanjian antara ketua-ketua kaum kita dan jagalah Wasiat dari Tanah Melayu untuk keharmoniaan seluruh Rakyat Malaysia...
Tuesday, February 2, 2010
Bermulanya...
Saya dilahirkan di Temerloh, Dibesarkan di Pahang, Mendapat pendidikan awal di Temerloh, Pendidikan Menengah di Jerantut. Kemudian meneruskan pendidikan di Shah Alam , Ijazah Pertama juga di Shah Alam.Pengajian di Sek. Menengah dan Universiti banyak memberi makna kpd sy. Pengalaman ynag menjadi panduan dalam sy meneruskan kehidupan skrng. Sehingga kini, sy bekerja di Segamat. Semuanya di MALAYSIA.Sy kira,lebih separuh umur sy dihabiskan dengan berada di perantauan dalam mencari ilmu pendidikan. Sy tidak begitu menyerlah ketika disekolah, dan berada dalam golongan mereka yang "nakal-nakal'....Namun, tidaklah begitu ekstrem, krn, masih mengikuti peraturan-peraturan yg ditetapkan.Perkara yang begitu berkesan ketika itu ialah perubahan dalam hidup kerohaniaan sy. Sedikit sebanyak masih lg mengamalkan beberapa perkara yg dipelajari sehingga kini. Sy percaya, tanpa pendidikan di situ, sy mungkn akan lebih "hanyut" skrg.
Pendidikan di Universiti juga sy bukanlah seorang pelajar yang "superb" ketika di peringkat Diploma.Sy rasakan juga, pembelajaran akademik sy bukanlah perkara pertama ketika itu. Sy melebihkan fokus dlm hal-ehwal kokurikulum ketika itu ( mcm x minat study je kan).. Sbnrnya, pd ketika itu sy kurang kesedaran spt org lain tuk score dlm akademik.. Namun, Alhamdulillah walaupun extend ke sem 7, sy berjaya menamatkan Diploma pada 2005. Sy tidak begitu kesal dengan CGPA yg cukup-cukup makan je...Sbb, sy mencapai cita-cita yg lagi satu yg sy rasakan menjadi kebanggan yg amat kpd diri sy. 2005 juga sy ditauliahkan oleh YDPA, Tuanku Syed Sirajuddin ketika itu sebagai Lt. Muda dalam Rejimen Askar Wataniah , Angkatan Tentera Malaysia.Walaupun bg sesetengan org lain , perkara itu tidaklah sepenting mana, hanya membazir waktu, namun, pengalaman yg di alami sgt berharga. Tanpa latihan PALAPES , mane mungkin sy sanggup tinggal dlm hutan, menjalani rutin seorang tentera, tak mandi hampir seminggu, berpuasa dalam hutan..Meskipun hanya PALAPES, (latihannya mungkin tidak sampai pun 60% untuk menjadi pegawai tetap Angkatan Tentera), namun sy amat berbangga. Denganya sy belajar berdikari, menghargai org lain, Cintakan Tanah Air...GEMPUR::WIRA!!
Kehidupan di Universiti tidak tamat disitu shj. Pengajian diteruskan ke peringkat Ijazah Pertama, juga dalam kursus yang sama, Sains Sukan.. Namun impian pd kali ini untuk berusaha bersungguh-sungguh dalm bidang akademik. Insaf sikit sbb br sy sedar, betapa bertuahnya sy, dikurniakan Rezeki oleh Allah dlm meneruskan pengajian. Dengan result Diploma yg tidak seberapa, sy gagal sebenarnya melanjutkan pelajaran, namun atas rayuan yg di buat, sy diterima untuk pengambilan rayuan. Sy lewat hadir kelas kira-kira 1 bulan. (4 kali kelas). Namu dgn semangat yg berkobar-kobar, sy mendapat keputusan yg agak baik di akhir semester. Semangat sy tetap begitu. rezeki yg diberi-Nya juga tidak setakat itu, Sy berpeluang menimba pengalaman baru ketika itu. Sy berpeluang berada dlm badan tertinggi dlm Universiti, berada bersama kepimpinan pelajar tertinggi di kampus Induk Universiti. Manakan tidak, ketika itu ah, sy kutip segala ilmu kepimpinan yg ade, sy gilap bakat dan semangat yg ade bersama rakan-rakan lain. Sekali lg, sy mengabaikan pelajaran dlm keadaan serba salah. Sy berusaha untuk berjaya dengan cemerlang, namun sy semakin bias terhadap aktiviti Universiti. Begitupun, sy tamatkan pengajian pd semester 5 (sepatutnya semester 4). Namun, tidaklah sy begitu menyesal kerana disamping itu sy sempat untuk merasa pegalaman dan mengutip ilmu-ilmu yg tidak dipelajari di kelas...
Ketika itu juga, sy mula memohon jawatan di universiti sy. Rezeki kurniaan Allah juga, menempatkan sy sbg seorang kakitanga untuk berkhidmat di universiti yg sama.Walaupun sy layak untuk ke gred yg lebih tinggi, namun sy bersyukur. Alhamdulillah, hingga kini, sy sgt-sgt bersyukur..Pernah terlintas di fikiran untuk ke Jabatn lain dengan gred yg lebih baik, tetapi, atas semangat Anak Bangsa sy, dan atas rasa kebanggan sy, sy tetap di sini.
Semuanya sy lalui dgn aman...dalam negara yg cukup damai..Alhamdulillah
Pendidikan di Universiti juga sy bukanlah seorang pelajar yang "superb" ketika di peringkat Diploma.Sy rasakan juga, pembelajaran akademik sy bukanlah perkara pertama ketika itu. Sy melebihkan fokus dlm hal-ehwal kokurikulum ketika itu ( mcm x minat study je kan).. Sbnrnya, pd ketika itu sy kurang kesedaran spt org lain tuk score dlm akademik.. Namun, Alhamdulillah walaupun extend ke sem 7, sy berjaya menamatkan Diploma pada 2005. Sy tidak begitu kesal dengan CGPA yg cukup-cukup makan je...Sbb, sy mencapai cita-cita yg lagi satu yg sy rasakan menjadi kebanggan yg amat kpd diri sy. 2005 juga sy ditauliahkan oleh YDPA, Tuanku Syed Sirajuddin ketika itu sebagai Lt. Muda dalam Rejimen Askar Wataniah , Angkatan Tentera Malaysia.Walaupun bg sesetengan org lain , perkara itu tidaklah sepenting mana, hanya membazir waktu, namun, pengalaman yg di alami sgt berharga. Tanpa latihan PALAPES , mane mungkin sy sanggup tinggal dlm hutan, menjalani rutin seorang tentera, tak mandi hampir seminggu, berpuasa dalam hutan..Meskipun hanya PALAPES, (latihannya mungkin tidak sampai pun 60% untuk menjadi pegawai tetap Angkatan Tentera), namun sy amat berbangga. Denganya sy belajar berdikari, menghargai org lain, Cintakan Tanah Air...GEMPUR::WIRA!!
Kehidupan di Universiti tidak tamat disitu shj. Pengajian diteruskan ke peringkat Ijazah Pertama, juga dalam kursus yang sama, Sains Sukan.. Namun impian pd kali ini untuk berusaha bersungguh-sungguh dalm bidang akademik. Insaf sikit sbb br sy sedar, betapa bertuahnya sy, dikurniakan Rezeki oleh Allah dlm meneruskan pengajian. Dengan result Diploma yg tidak seberapa, sy gagal sebenarnya melanjutkan pelajaran, namun atas rayuan yg di buat, sy diterima untuk pengambilan rayuan. Sy lewat hadir kelas kira-kira 1 bulan. (4 kali kelas). Namu dgn semangat yg berkobar-kobar, sy mendapat keputusan yg agak baik di akhir semester. Semangat sy tetap begitu. rezeki yg diberi-Nya juga tidak setakat itu, Sy berpeluang menimba pengalaman baru ketika itu. Sy berpeluang berada dlm badan tertinggi dlm Universiti, berada bersama kepimpinan pelajar tertinggi di kampus Induk Universiti. Manakan tidak, ketika itu ah, sy kutip segala ilmu kepimpinan yg ade, sy gilap bakat dan semangat yg ade bersama rakan-rakan lain. Sekali lg, sy mengabaikan pelajaran dlm keadaan serba salah. Sy berusaha untuk berjaya dengan cemerlang, namun sy semakin bias terhadap aktiviti Universiti. Begitupun, sy tamatkan pengajian pd semester 5 (sepatutnya semester 4). Namun, tidaklah sy begitu menyesal kerana disamping itu sy sempat untuk merasa pegalaman dan mengutip ilmu-ilmu yg tidak dipelajari di kelas...
Ketika itu juga, sy mula memohon jawatan di universiti sy. Rezeki kurniaan Allah juga, menempatkan sy sbg seorang kakitanga untuk berkhidmat di universiti yg sama.Walaupun sy layak untuk ke gred yg lebih tinggi, namun sy bersyukur. Alhamdulillah, hingga kini, sy sgt-sgt bersyukur..Pernah terlintas di fikiran untuk ke Jabatn lain dengan gred yg lebih baik, tetapi, atas semangat Anak Bangsa sy, dan atas rasa kebanggan sy, sy tetap di sini.
Semuanya sy lalui dgn aman...dalam negara yg cukup damai..Alhamdulillah
Subscribe to:
Posts (Atom)